Ч’чкалица

Знаете ли се кои сте? Мислите дека некој знае, и дека ќе ви каже? А ја нешто не сам сигуран...
Знам ли се кој сам? Мислеше дека знам, испадна дека сам си се л’жаја самога себе. Други не бесва сигурни дали сам стваран.

Знаесва ли куде ги изгубисмо, куде ги затурисмо онија фотографие од чију монохроматност светесва ѕвезде од очи на деца?

Експлодирасва супернове у шарени рушења на лажни фасаде на оној што га пакуесва под назив “Јутре”. Видеше се машњичка – шепртљаво учворена, како и цела остала конструкција. Деца одбиднасва деца, млечни зуби им ги дадесва на заем на чавке, а Зубна Вила почна да дели плави картони за матичнога стоматолога од шалтер на Биро за незапослени.

Кои бесва тија кои направисва најобична железничка пруга да е недостижан футуризам? Кој треба да биде линчуван затој што експлодирав трафо-станице и цели населбе остануев без струју? Провизија гу лапнуев упрегнати естаблишментковци.

Сви што ву се изнаклацкуев на радодајку не мислив дека су затровани, а монструм расне и се надмашуе сас свак направен свршај и приуштено олакшање. Која разбирачка да се тражи?

Пијани кустоси се извињавав затој што у галерију некој сака да прави изложбу, док трае њино мезење и гозба. Па, молим ви се, на што личи тој, да се прекидало такој безобразно?
Зашто не се научисте да уживате у веќ припремено слајд-шоу?

Што, што?! Ти си нешто као млад, а, и замишљаш си дека нешто као ново и јако ќе поставиш у овија њини просторие, њини величанствени хале, а? Ти као ќе ги рушиш династие “На-времето” и “У-наше-време”?

Дечко, дечко, па дај малце од тој твое пиење! Дај и нас да не’ лупне! Некако потрошисмо ги начини да се утопимо у безсознание.

Непроменљивост е толко фантазмагорична, што смо чиста квантна физика. Истовремено смо и метузалеми и неиспилени јајца.

Зрачимо отупени и умртвени од прикаске на приучени блебетари кои ги мешав значења на “букаке” и ”сепуку”, како и на други групе зборови од странски езици.

Нема гонг да означи завршетак на баханалие. Бигус Дикус е ставен на рипит сас маљецки ремикси на сваку нову изведбу. Наместо да се уќути малце, да се спушти застава на пола копље – појачава налевање и додадесва им још коктели на онија веќ расклатени кустоси сас стакласти очи. Набутасва им и “подморнице” и “камиказе” и још неки брзосмртни онеспособувачки буќкуриши. Ов’ј oпштествен организам има лошу дигестију. Метаболизам е дефектан. Цревна флора не е тој, него е фауна. Мешина е напната од хард-кор поизонификацију. Кога џина да пробудимо да га изведе он’ј (Роршахов? Гешталтов?! Каспаров ли, кој ли беше ..?) захват да дојде до бучно и приметено издувување? Мож ќе се обои оној првобитно сивило, па да почнев да раснев деца и њини трајни зуби, и без прашину да се самоукинев у очи црни рупе на ичер’шњицу...