Под планината

Кога гледаш одозгора,
Пената во заоблениот залив, крило е гускино ‒
Кое се оперјува... оголува... само од себе.

Кога гледаш одозгора,
Полето е скут, а стоговите копчиња
Што за земјата го закопчуваат.

Кога гледаш одозгора,
Куќата е нема направа чија намена
Дамна застарела.

Но кога ќе се симнеш долу,
Големите бранови се ледена згура и
Тревиштето буи од смраден живот.

Кога ќе се симнеш долу,
Полето е скудна, или изобилна жетва, извор
На болка во грбот ако не тага.

И кога ќе се симнеш долу,
Куќата е вртлог од љубов и омраза каде што ти ‒
Бидејќи си се симнал ‒ припаѓаш.

Превод: П. В.

Луис Макнис (Frederick Louis MacNeice, 1907—1963) — англиски и ирски поет, романсиер, драмски писател... Син на протестантски свештеник и учителка. Неговата мајка починала кога бил дете. Во 1917 година таткото повторно се оженил, а Луис и неговата сестра биле испратени во специјално училиште; нивниот брат, кој страдал од Даунова болест, бил сместен во азил.

Студирал во Оксфорд. Првата стихозбирка ја објавил уште како студент, во 1929 г. Во 1930-ите бил дел од кругот левичарски, антифашистички писатели групирани околу Вистон Хју Оден (Кристофер Ишервуд, Стивен Спендер, Сесил Деј-Луис итн.; Рој Кембел им го дал акронимот MacSpaunday - MACNeice, SPender, AUdeN, DEN-Luis). Предавал класична книжевност и работел за Би-Би-Си. Добил орден на Британската империја (1958).

Влијаел на поетите Шејмас Хини, Мајкл Лонгли, Пол Малдун, Дерек Махун...