Птици

На птиците во мојата глава им е тесно.
Не се тие она што самиот го имам домислено
и што го има малецкиот мрак на таквото настанување.
Пристигнати во мојата глава, тие сакаат
внатре надвор, надвор внатре, како тоа да е едно.
Колку што е до мене, правам што можам. Тука каде што сум
пошумувам, изгревам, го навлекувам и развлекувам небото
за повеќе простор. Кога летаат и самиот малку летам,
кога ќе запафтаат одлетувам од себе,
кога пеат чувствувам лековита немоќ.
За многу простор, за распоредот впишан
во крилјата немам сигурен начин.
Имам илузија дека би можел, дека можам, дека сакам,
но полињата велат, мораш да се договориш со нас,
тоа го вели и потокот, првите куќи во измаглицата
и момчето што се оддалечува по патот.

Превод: П. В.

Даниел Драгоевиќ (Danijel Dragojević, 1934) - хрватски поет, есеист и прозен писател.
Објавил: Kornjača i drugi predjeli, 1961; U tvom stvarnom tijelu, 1964; Svjetiljka i spavač, 1965; Nevrijeme i drugo, 1968; Bijeli znak cvijeta, 1969; O Veronici, Bezlebubu i kucanju na neizvjesna vrata, 1979; Bajka o vratima, 1972; Četvrta životinja, 1972; Prirodopis, 1974; Izmišljotine, 1976; Razdoblje karbona, 1981; Rasuti teret, 1985; Zvjezdarnica, 1994; Cvjetni trg, 1994; Hodanje uz prugu, 1997; Žamor, 2005; Negdje, 2013.