веќе со денови си замислувам

Веќе со денови си замислувам:
вдишувам длабоко,
влегувам во собата,
ти полека ми се доближуваш
како некој крин –
но што ќе стане со нас потоа,
сакам да знам:
ќе ни дојде ли крајот?

И покрај нашите тајни,
ретки и болно неприлични
како полноглавци во шумските предели на Борнео;

и покрај нашата верба,
тврдоглава како планината
по која се качуваме и качуваме,
а никогаш не стасуваме до врвот
со неговите неспоредливи глетки на околината;

и покрај постелнината
во виолетова, црешова и зелена боја,
што некој ноќен добронамерник ни ја оставил пред врата,
ќе ни дојде ли крајот?

И ако мислиш дека цело попладне ќе седам овде
и ќе сонувам за нашата иднина,
сосема си во право:
ќе те кренам
како шеќерен младоженец од свадбена торта
со шеќерни коски,
и ќе те одведам до помодрените езера на иднината –
со белезгии, цимет и шампон,
ќе си направиме дом на брегот,
само ние и месечината што ни досега до колена
и неколку јурти.

Превод: Благородна Богеска

Селима Хил е родена во Лондон 1945 година, но пораснала во селски средини во Англија и Велс. Студирала етика на универзитетот Кембриџ и постојано соработувала со уметници кои се занимавале со мултимедијални проекти, како и со Кралскиот балет, Националната опера и Би-Би-Си Бристол. Работела како предавач по поезија во Лондон, а предавала креативно пишување и во разни болници и затвори во Велика Британија. Има добиено голем број награди за својата поезија.