Врата

Врато, којашто толку пати се отвораш,
Кажи ми кој влегувал и излегувал преку прагот?
Чија насмевка ти е најмила?
Чија рака полека те подотвори?
Кој те тресна кога исчезна?

Врато,
Колку пати си зачкрипела при отворањето?
Ти си ги криела и болеста и мирот и радоста,
Си ги познавала сите што си ги затворала
И будна си била до доцна во ноќта, зад белите зори.

Врато,
Ти знаеш дека секогаш на доаѓање в зори
Чекорев полека, насмевнат, со цвеќе в рака,
И молев треперејќи
Да ме затвориш со нејзе
Со мојата љубов и жената моја.

И тоа што тогаш го затвори,
Стана песна, стана сон.

Препев: П. В.

Емил Исак (Emil Isac, 1889-1954) е романски класик, роден во Клуж. Како млад соработувал со симболистичките книжевни списанија, како и со работничкиот напреден печат. Подолго живеел во странство. Ги преведувал Е. А. По и Оскар Вајлд. Во неговата разграната поезија можат да се најдат романтичарски хајнеовски одгласи, бодлеровска атмосфера, понекоја нота од По и - во песните и во прозата - куси и отсечни цртички од вајлдовски тип.