Florence and Machine, Ceremonials

Florence and Machine,
Ceremonials,
Island, 2011

Во последниве неколку години на Британската поп сцена се јавија неколку нови женски имиња кои го обновија и го освежија британскиот инди-поп звук како Rumer, Marina and the Diamonds, Bat for Lashes и, секако, Florence and the Machine.

Дел од нејзините песни од претходниот деби албум Lungs постигнаа мега популарност, па можевме да ги слушнеме и во супер маркетите додека пазаруваме. Ceremonials е албум за славењето, албум во кој иако преовладуваат инструменталните делници на клавијатурите и тапаните, звучи исполнето, моќно, енергично, а тоа е, пред сè, поради одличната продукција на Paul Epworth. Секако, вокалниот дел, односно интерпретацијата на Флоренс го обвиткува целиот албум. Моќен, стабилен, со сигурни движења од нискиот кон вискиот регистар, понекогаш мелодраматичен, понекогаш нежен.

Ceremonials содржи 12 песни, вкупно трае околу 55 минути, но ако го слушате делукс изданието на кое има 17 песни, е тоа е веќе многу за едно слушање во целина. Дел од песните имаат подлога да станат хит како „Shake it Out“ и „No Light, No Light“; тоа се песни со цврсто исполнет или масивен звук. Од друга страна, пак, „Never Let Мe Go“ и „Breaking Down“ се понежни, пријатни поп песни. „Lover to Lover“ и „Leave My Body“ исто така оставаат впечаток бидејќи има мешање на госпел, соул и поп елементи.

Промената на темпото кај некои песни од побавно кон побрзо е уште еден елемент плус кои го задржува вниманието, а тоа е дополнето со крешендо на вокалната делница како кај „Heartlines“, „Lover to Lover“, „What the Water Gave Me“.

Добродојдено за слушање.