Боли глава

Јасно е ко ден дека на Енциклопедијата не и' треба хименопластика, туку темелна стручна редактура. И по сегашново „онадуење“ на МАНУ, џабе каење. Енциклопедијата треба да се ослободи од етноцентричност - дури и неолитот е дефиниран како „праисториски период во Македонија“. Треба да се „излечи“ од „етногенетски“ големи нарации и од политичка тенденциозност.
Жарко Трајаноски, „Дневник“, 14.10.09

Кузман мора да сноси најголема одговорност за пожарот. Манастирот датира од 11 век, а до почетокот на овој век црковните миси се одржувале на албански јазик. Во пожарот изгореа многу важни албански документи за кои се сомневаме дека се намерно уништени за да се прикрие вистинската историја за манастирот, односно дека тој отсекогаш бил албански.

Неби Дервиши, Нова Македонија, 08.10.09, нагласува дека не само што Јован Бигори бил албански манастир, туку дека албански биле и Свети Наум во Охрид, Калиште во Горно Нерези и уште многу други цркви во Македонија.

Деновиве и Аеродром влезе во центарот на Скопје. Навистина не е во првата зона, во третата е, ама центар си е центар. За (не)среќа, Ѓорче е значително подалеку од централното подрачје, па веројатно уште некое време нема да влезе во ниедна зона на паркирање. Значи, скопјани, паркирајте се во Ѓорче Петров додека можете, таму засега е без пари. Зашто ништо чудно некои наредни денови и оваа општина да влезе во паркинг-зоната, оти тоа го барал градоначалникот. А, штом е така, тогаш сигурно и ќе биде, па ако треба и ќе се прошират зоните. Всушност, азбуката има многу букви, дури 32, не само три А, Б, Ц!

Билјана Ангеловска, Утрински весник, 5. 10. 09.

Неколку дена во непосредна близина на Транспортниот центар во Скопје, значи, железничката и автобуската станица, е распнат циркуски шатор. Како симбол за оние што пристигнуваат во метро(и)полата да знаат каде доаѓаат, а за оние што заминуваат, каде биле.

Јосиф Ќурчиев, Утрински весник, 02.10.09

Почина бездомник, во срцето на градот. Изнемоштен, изгладнет, премален... Полицискиот гласник информира дека покрај телото на упокоениот биле уште неговата сопруга и неговиот син, со истиот социјален, или општествен статус - бездомници. Оваа драма на очајот во суровата ноќ се одигрувала само на сто чекори од Владата, на сто чекори од парламентот, на сто чекори од кабинетот на таткото на нацијата, на сто чекори од Светиот архијерејски синод, на сто чекори од седиштето на Сојузот на синдикатите, на сто чекори од Црвениот крст, на сто чекори од домот на хуманистката Мајка Тереза, на сто чекори од Градска болница, под трезорите на неколку банки, во згуснатиот воздух од раздразнувачките мириси на кујните на седумнаесет ресторани, дваесетина кафулиња, седум слаткарници...

Бошко Нацевски, Утрински весник, 30.09.09

Ви носам поздрави од типот кој се нарекува... оној исончаниот... Барак Обама. (...) „Нема да верувате, но заедно се сончале на плажа – неговата жена исто така е исончана.

Силвио Берлускони, премиер на Италија