Боли глава

Решението за 'непостоечкиот' проблем јас го гледам во тотално игнорирање на сите дискусии за нашиот идентитет, за нашиот јазик, за нашата историја...

Колку повеќе докажуваме дека сме Македонци и дека говориме македонски јазик, толку повеќе му даваме на светот причина да се сомнева во нашиот идентитет и во самобитноста на нашиот јазик...

Во Обединетите Нации сме запишани како МАКЕДОНЦИ коиш говорат МАКЕДОНСКИ јазик. Крај на приказната!
Премногу време и нерви трошиме за Цар Самоил, за Александар Македонски, за Ванчо Михајлов...

HISTORY IS OVERRATED. At least for us, at least for now. - Avinash Kaushik

Ацо Лукароски, Фејсбук, 17.04.22.

Секој ден, ама буквално секој ден, има вест за нова дупка во системот, нова корозија создадена од ништо друго туку од корупција или од неспособност, а најчесто од двете заедно.

Се пишуваат сценарија во кои е нормално да горат објекти токму на атрактивни локации (за иднината на дел од нив со тековни, актуелни отворени општествени дебати). Во други приказни е исто нормално министер за правда (сосе колегите му) да лаже јавно и да не почувствува трошка срам, потонат во "незнаење" што е конфликт на интерес и трговија со влијание.

Во трети е апсолутно нормално да е јавна тајна дека во која било област вистински потребната лиценца за работа се обезбедува по приватни џебови, а онаа легалната, што се нема, станува проблем само тогаш кога ќе се дознае дека ја нема (е сега дознавањето е проследено со загуба на човечки животи ама па божемој)...

Катарина Синадиновска, Фејсбук, 15.04.22.

Јас врски за проекти не фаќам и нема да се дрзнам никогаш тоа да го направам.

Некако сите посакувавме да е се поинаку во Град Скопје, но тие се шемите.

Во „Град“ пративме мејл за средба со градоначалничката и месец дена буквално секој ден колешката се јавува и истиот муабет го повторува со службите, секој ден исто запишуваат и немаат одговор.

А бре и „не ве примаме" е одговор!

Нестварно понижувачки однос од градските власти кон сè што е значајно во културата.

Надвор од МК кога сум на состаноци се чудат зошто се радувам како дете на соработката. Затоа што ДОМА ветуват и ништо не остваруваат, а НАДВОР сме дочекани со отворена поддршка и се чувствуваме многу значајни. Голема штета што ентузијазмот и инспирацијата кои ги црпиме од надвор всушност ги трошиме дома. Но, домот ни е трул и секој си го гледа само сопствениот интерес.

Софија Семенпеева, Фејсбук, 07.04.22.

(...) Го сакав зашто и во знаењето и во ангажманот, дури и во позата, да и во јазикот на кој пееше, имаше нешто што ми импонираше, ме извлекуваше од провинцијата на духот и ми помагаше да ги истресам комплексите со кои ме беше дарувала Македонија како куче вишиците вода.

Македонија успеа да го маргинализира како политичар зашто тој имаше амбиции од Македонија да направи пристојно место за живеење а таа имаше амбиции да се претвори во проститутка за простаци и глупаци.
Каква перверзија.

Гледам во реакциите не се споменува неговото грандиозно дело: преводот на Пруст.

Јас имам многу сериозни забелешки за ниските плафони кои ни ги поставува македонскиот јазик, но во преводот на професорот Марјановиќ се соочив со неверојатните потенцијали на јазикот, тука македонскиот е на едно друго ниво, тоа дело не е само добар превод на Пруст, туку е превод на македонскиот јазик во Пруст.

Нека се одмори малку човекот од Македонија и од нас. (...)

Бранко Тричковски, Фејсбук, 02.04.22.

На Македонците што зеле бугарски пасош не им е страв. Ним им е срам. Оти морале да кажат дека се Бугари за да земат пасош од ЕУ. Ваделе ЕУ пасош за подобар живот. Исто како што Бугарите од Бугарија уште првата година кога нивната земја стана членка на ЕУ побрзаа да бараат работа во Велика Британија, Германија, Шведска, Италија… За подобар живот. Откако Бугарија влезе во ЕУ, бројот на жителите се намали за еден милион. Би се пишале Македонците и Клингонци ако клингонскиот пасош би им отварал врата за подобар живот. Ама се пишале Бугари, оти бугарскиот систем за издавање ЕУ пасош им бил најлесен и најкорумпиран. Дај му пари на Каракачанов и ќе ти најде адреса на некоја бандера во Ќустендил, Благоевград или Петрич да ти ја стават како адреса на живеење и – бркај работа низ ЕУ.

Горан Михајловски, СДК, 02.04.22.

Вчера бев излезена со постара пријателка, Германка од Нирнберг. Нејзината мајка изгубила двајца браќа на источниот фронт - еден од нив имал само 18 години, бил убиен при опсадата на Сталинград. Нејзиниот татко исто така изгубил двајца браќа, не се знае каде. Таткото спасил глава само зашто двајцата постари браќа биле загинати па не го мобилизирале. При таа музејска прошетка, наоѓаме еден стар човек во количка што ја буткаше друг, средовечен маж. Стариот имаше капче со знак дека е ветеран од Втората светска војна. Не ми се веруваше па застанав и го прашав, како е тоа можно? Во 1944 имал 19 години и бил припадник на воздушна десантна единица. Ни се пофали дека учествувал во последните бомбашки напади на Берлин и дека пред само една недела се вратил од Германија каде што бил поради положување на споменик на местото на една од последните битки. Германската пријателка искоментира: значи, овој фрлал бомби НА НАС - СОСЕМА ЗАСЛУЖЕНО. ТАКА НИ ТРЕБАШЕ.

Сè додека на Балканов не сме во состојба да кажеме нешто слично во врска со тоа што сме си го правеле едни на други, нема да биде ништо од нас како луѓе.

П.С. Го пишав ова поттикната од нападите на Мирјана Карановиќ која рекла дека НАТО бомбардирањето на Србија било оправдано, ако не и задоцнето.

Анета Георгиевска Шајн, Фејсбук, 28.03.22.