Иако реферираат на современото, кое може да го доживуваме хаотично, стиховите се кохерентни и прецизни. Може да се препознаат контури на имплицитна желба за радост, но доминантно чувство е една иманентна тага и меланхолија.

„Мршојадци од стариот свет“ од Теа Тулиќ раскажува за односот на ќерката со својот татко, за домот како тегобност и како утеха. Романов е прочистен од заморни тривијалности а предност ѝ дава на чистата емоција.