1014 hPa
45 %
17 °C
Скопје - Пет, 26.04.2024 11:59
Светот ме остава, и килим, и соба
Сè си оди;
Балконот станува слободен облак
Меѓу капаците броди.
Ах, со завртен грб ѕидовите си одат
Секој на своја страна,
И како некој чун ги управуваат и ги водат
Неколку невидливи брана.
Таванот се жали дека во него срце на галеб бие
И во градите му се стиска,
Паркетот целејќи некаков ужас скриен
Одеднаш списка
Како некој човек да паднал во море
Од невидливата катарка
Од височините, од горе.
Препев: Влада Урошевиќ