Базен

Опуштени и испружени во лежалките, некои благо подисправени, во полулежечка положба, со пијачки во рацете, гостите се преправаат дека не го забележуваат момчето кое се залетува да скокне во базенот. Некои од нив се погледнуваат под око, со едвај исцртана насмевка.

Момчето се залетува и главечки скокнува во празниот базен. Се слуша едно „туп“ и тоа останува да лежи неподвижно на дното од базенот, без да испушти глас. Мала црвена дамка се забележува на неговата глава. Потоа се претвора во локва која постепено се шири и станува сѐ поголема.

Гостите и понатаму лежат спокојно во лежалките покрај базенот, ги пијат своите пијачки и нарачуваат нови. Никој не се свртува кон базенот дури ни кога тој е сосема исполнет со крв.

Крвта полека почнува да се прелева и стасува речиси до лежалките на гостите, кои, полека, без никаква видлива вознемиреност, ги допиваат пијачките, се пакуваат и се подготвуваат да си заминат.

Неколку часови подоцна, крвта се лее по улиците како река, достигнува до колената на минувачите што се затекнале на тротоарите, а оние што останале дома веќе размислуваат да се искачат на горните катови или покривите на куќите.

Никој нема идеја како да ја запре крвавата поплава што започна од базенот.

Во една споредна уличка, целосно поплавена, момчето што се фрли во празниот базен, насмеано, плива во сопствената крв.

Слика: Michal Boubin