Зошто пишуваат македонските писатели?

Никола Маџиров

Пишувам заради тоа што не можам да конструирам градски библиотеки.

Пишувам заради тоа што не сум загубил пријател во војна, туку во тишина.

Пишувам заради тоа што не можам да кинам албуми од некогашни и идни љубови и домови.

Пишувам заради тоа што има празни места во Менделеевиот периодичен ситем и во сеќавањата.

Пишувам заради тоа што не можам да ги напуштам боите на детската соба.

Пишувам заради тоа што не можам да го погледнам синот кога тој молчи.

Не можам да пишувам заради тоа што историјата памети зборови, зборови, убиства.

Владимир Мартиновски

Еден пријател,

Штотуку по телефон
ми го постави прашањето
„Зошто пишувам?“.

Како послушно учениче,
веднаш влетав во првото
интернет-кафе и еве сега
пишувам зошто
можеби пишувам:

... оти ненапишаните работи
често ме сврбат по прстите
многу посилно од ревматска болка
или од недоизлечена рана

... оти кога пишувам
никогаш не сум сигурен
што ли ќе испадне од
она што го пишувам

... оти повремено ми
се случува она што
некогаш сум го нашкрбал
набрзина да ме изненади
или пак да поднаучам
нешто за себе
(што во меѓувреме
сум го заборавил)
нешто што не ќе можам
да го најдам на друго место

... оти она што го пишувам
можам и да го бришам без
никому да му полагам сметка
(те молам, прости ми што ги
избришав останатите одговори)

Румена Бужаровска

Пишувам поради потребата да раскажувам. Без непотребна сентименталност и буквалност, добрите приказни умеат суптилно да ја изразат сложеноста на нашите кревки чувства. Всушност, зад секое чувство – срам, љубов, завист – се крие приказна, различна за секој човек. Споделувајќи ги овие приказни, учиме еден за друг и на одреден начин се облагодаруваме. Како љубител на приказните, имам желба и јас да ги создавам.

Ирена Јорданова

Пишувам заради многу причини а истовремено ниту една од нив не е вистинската причина. Демек имам приказна за раскажување, имам нешто што сакам да им го прераскажам на другите, имам идеја итн. Всушност веројатно пишувањето е единственото нешто што го правам за да си потврдам дека постојам, односно има некаков онтолошки аргумент и, второ, веројатно тоа е единственото нешто што воопшто знам да го правам (некој знае да слика, некој да поправа заби, некој да решава сложени математички формули), јас пишувам. И пак понекогаш (кога имам дилеми од финансиска природа) се прашувам зошто пишувам - а одговорот е едноставен: за ништо друго не ме бидува. Пишуваат оние на кои не им е доволно само да се соблечат комплетно голи пред целиот свет туку имаат потреба бесрамно да ја соголат и кожата и да бидат уште поголи од најголата жена или маж на земјава.

Живко Грозданоски

Има доста причини зошто пишувам. Пишувам затоа што не можам одвреме-навреме да не пишувам. Пишувам поради радоста која ми се раѓа кога ќе ми тргне пишувањето, поради оргазмичното расположение кое ме тера да шетам неодредено низ соба во моментите кога целосно ќе се изгубам во пишување. Пишувам за да запаметам, за да кажам некому нешто, за да поканам некоја девојка на кафе. Пишувам затоа што тоа е како патување при кое немаш претстава низ кои нови и невидени улици ќе поминеш за најпосле да стигнеш во една нова дома. Пишувам за да насмеам некого, за да се направам мудар, пишувам затоа што сакам, и за уште повеќе да сакам, пишувам за да се исполнам со нешто неопределено, а убаво, за да се олеснам, па така одново да ми биде убаво. Пишувам за да не можам да заспијам, пишувам за да не престанам да верувам дека можам да сменам нешто, а можеби и повеќе. Пишувам поради сите наивни причини. Пишувам затоа што тогаш сум во свој елемент. Пишувам, иако малку се чита, а уште помалку се дискутира напишаното. Пишувам, и, како што вели еден стар италијански писател, никогаш нема да бидам доволно благодарен кон себеси затоа што имам храброст да го правам тоа.

Иван Шопов

1. Пишувам затоа што не можам да не пишувам. Верувам дека тоа е она што најдобро знам да го правам.

2. Пишувам затоа што сакам да измислувам/создавам светови на хартија кои понекогаш се повистински од сè останато што постои.

3. Пишувам затоа што пишувањето е дејствување. Да се пишува значи да не се молчи.

4. Пишувам за да ме читаат. Важно ми е да го споделам напишаното.

5. Пишувам затоа што верувам во магиската моќ на зборот. Во почетокот беше зборот, а дури потоа крстозборот.

6. Пишувам за да не полудам.

7. Пишувам затоа што пишувањето носи возбуда како ретко кое останато искуство.

8. А зошто да не пишувам?

Слика: Ване Костуранов: Поезија