Добитник на наградата „Новите!“ за 2011: „Педерски катахрезис“ од Хигсов Бозон

Некој коментатор пишува: „И уште една работа: кај Бозон речиси нема хумор, бар од она што јас го разгледав. За разлика од Гелевски.“ Каков хумор си видел во кој било текст на Гелевски!?! Хумор кој само тој го гледа и никој друг! Тешка глупост. Гелевски никогаш немал смисла за хумор, ниту во расказите ниту во колумните, ниту во јавните настапи (сум била сведок на неколку негови јавни настапи, од типот на дебати, и единствено со што зрачи е фрустрација, негативна енергија и мрак, да не кажам дефетизам), без разлика дали станува збор за телевизија или во некој јавен простор. Еднаш ми беше духовит: оваа година на Саемот на книга во Скопје, на минувачите им ја рекламираше својата книга „Скопски приказни од 2014“ (самиот тој) како, цитирам, „многу духовите и смешни приказни за проектот Скопје 2014“. Само тогаш Никола Гелевски ме насмеал. И никогаш повеќе.

Да бидеме искрени, Коња е еден од најсаморекламирачките типоси во македононскава литература. На корицата од својата книга 250 хаику си напишал: „Ретко видено удвојување на ракописите и перцепциите... Дали е можно со помош на 250 куси записи да се направи досега најкомплексното потретирање на човекот што мошне негативно и мошне снажно обележа еден период од македонската современа историја?... Благиот но прецизен хумор спречува збиркава да биде прекумерно тревожна и мрачна.“ И по стилот и по лексиката веднаш сфатив дека самиот Коља/Коња си го напишал текстов за себе. За да се осигурам, еднаш прашав еден уредник во Темплум кој го има пишувано текстот на корицата на книгата и тој ми рече дека најверојатно самиот Коња си го напишал. Значи, самиот за себе пишува дека направил досега најкоплексно портретирање на Груевски... Па после се чуди зошто сметаме дека оваа година конкурсот е нелегален?

Коља си го наместил конкурсчето, си пријавил книгиче со псевдонимче, сам си доделил наградиче од илјада евра. Коља, гробар на младата македонска литература.

Драги мои, конкурсов си е на Гелевски и тој(очигледно) има право да си ги лечи политичките комплекси преку поттикнување и промовирање на млади „политички ангажирани“ автори. Жал ми е за Петар, кој за мене беше најдобриот од тие четворица, иако и тој не ми изгледаше како да го заслужил финалето. Што зборувам? А, да, зборувам по стандарди кои би работеле за доброто на литературата и уметноста, воопшто; но овде имаме... Ништо немаме, реално гледано. Никогаш не се надевав дека младата македонска книжевност ќе може да се издигне со вакви... „конкурси“, ама тоа и ме прави среќен - зашто конечно може да сфатиме дека ако не сме младите-за-младите, од политички магариња како Гелевски не можеме да очекуваме ниту обид за Ренесанса (ајде така да си ја викаме).
Поети и прозаисти, соберете се на кафе и во талогот ќе има повеќе уметност отколку овде.

A na koricata od knigata Skopski prikazni od 2014 si napisal: Samo satirata na Vulkanski ja dolovuva apsurdnosta na ptroektot Skopje 2014. Znaci, povtoruvam: samo satirata na Vulkanski. Nisto drugo ne moze da ja dolovi apsurdnosta na proektot – nitu iskazuvanjata na arhitektite, istoricarite na umetnosta, urbanistite, nisto od seto toa. Samo satirata na Vulkanski moze da go napravi toa! Aj sto e ordinardna glupost ova da se kaze, barem da go kazese nekoj drug toa za nego, kje razberev – nekoj tip od ne znam kakvi pricini (duri i da bil platen za toa - go izjavuva i si se potpisuva, pa potoa si gi snosi posledicite za sikazanata glupost), no ne samiot Vulkanski, izvinete, greska – Nikola Gelevski so objektiven kriticarski pristap go cita “neverojatniot” Vulkanski i sfakja – covece (zamislete go negoviot glas od Ednooki), onaa glupost od proekt, negovata apsurdnost moze da ja dolovi samo satirata na Vulkanski.
Iako, da bideme realni, malku e i blag kon sebe, ponekogas – treba da bide malku poekstaticen, malku povekje da go ceni svoeto delo, da ne bide tolku skromen! Na primer, zosto da ne si napise deka e najdobriot pisatel momentalno vo Makedonija? Se' dodeka ne go napravi toa za sebesi do togas kje mislam deka gi potisnuva svoite kriticarski nagoni.

Драги Коља,
Ти честитаме на нагарадта Новите! и ти посакуваме и натамошни успеси со твоите побелени коси. Се надеваме дека нашите директори и натаму ќе кинат од нашите плати за и до година сам да си доделиш награда. По можност под друг псевдоним.
Срдечни поздрави
шалтерските работници од
Кемерцијална банка а.д. Скопје
генерален спонзор на наградата Новите!

Баш интересно, си се шамарате тука затскриени зад вашите псевдоними а во стварноста најверојатно често седите на иста маса и бенигно си интелектуализирате за ова, она...А победникот... чекајте бе луѓе, ќе видиме, можеби го бива, можеби не...дајте му шанса.

Драги Коља,
Ти честитаме на наградaта Новите! и ти посакуваме и натамошни успеси со твоите побелени коси. Се надеваме дека нашите директори и натаму ќе кинат од нашите плати за и до година сам да си доделиш награда. По можност под друг псевдоним.
Срдечни поздрави
чистачките од
Кемерцијална банка а.д. Скопје
генерален спонзор на наградата Новите!

Ги читам коментарите и неинтелигентните одговори на Коља кој се брани со извадоци од свои книги и во ситуации кога не може да се одбрани (кога некој пишува дека е најсаморекламирачниот автор во МКД, или кога некој ќе каже дека воопшто не е духовит), но најважното е во тоа што треба да се каже дека Никола Гелевски е ужасно лош писател кој нема и никаква рецепција како писател. Се обидов да најдам некој критички текст на интернет за него, имам буричкано и во домашни списанија – нула, компир. Како е тоа можно, за писател кој првите книги ги објавил пред 15 години (оние „одлепени речници“, Призракот против Сенка и слично...), а во оваа година објави две книги, никогаш никој да не посакал да напише ни збор за него. Едноставно нема текст од друг македонски писател, критичар, професор на факултет и слично во кој се разгледува Никола Гелевски како писател и се оценува или толкува неговото творештво. Со други зборови, мислам дека му предаваме преголемо значење – бил гробар на книжевноста или слично... Никола Гелевски не може да биде гробар, затоа што и да бидеш гробар на нешто значи да имаш некакво влијание и моќ. Никола Гелевски има некакво влијание на Окно, можеби на некоја политичка дебата, на телевизија кога ќе го викнат како противник на позицијата и тоа е се’. Не велам дека тоа е малку, ама велам дека тоа нема многу врска со литературата. Тој едноставно нема никаков писателски легитимитет. Воопшто не е преведуван (освен со неколку куси раскази во едно српско елекнтронско списание) на кој било јазик, никогаш не бил поканет како писател на ниеден книжевен настан надвор од земјата и нема ниту еден текст за него (освен самите што си ги пишува за себе, па тоа го оправдува со Делез, свои раскази и слично). На крај, воопшто и не е читан – на пример пред 5 години на саемот на книга неговите книгички - речничиња ги даваа гратис ако купиш 3 книги. Значи 10 години по објавувањето имало примероци од книгите од кои сфатиле дека можат да се ослободат само ако ги даваат бесплатно.

Дури и надвор од литературата, која е тоа добра работа која вирее во Македонија? Која има благопријатни услови за развој? Добрите ресторани и продавници, на пример, се затвараат зашто нема публика. Добрите уметници, занаетчии, воопшто производи - исто така немаат публика, или зашто се скапи или зашто свеста е на многу ниско ниво. Кој било поделикатен, посуптилен и поразумен човек (не книга!,не исказ!, не стил! туку човек!) е речиси осуден на екскомуникација во Македонија. Хараат медиокритети и силеџии, речиси на сите нивоа. Така што, аргументот дека некој баш и не е видлив во нашава средина повеќе наликува на комплимент отколку на навреда.

А и надвор од Македонија да тргне човек, на истото ќе налета, мада не во олку вулгаризирани и брутализирани форми. Историјата на литературата (и не само на литературата) е историја на игноранција. Живите се непожелни, особено ако се необични, бунтовни, превратнички... Мртвите се малку поокеј, ама често и за нив треба временска дистанца, да му влезат во глава (т.е. во лектира) на вечниот малограѓанин.
Аргументот на широка рецепција, висока читаност, голема прифатливост итн. - баш и не е книжевен аргумент. Тоа повеќе е социјален или економски аргумент отколку книжевен. Тоа е исто ко да каеш дека некаков растителен отров од кашкавал што чини 10 денари е подобар од некое манастирско чудо чијшто рецепт е пеглан 500 години и чини, да речеме, 3000 денари. Да, за сиромавиот дури и отровот е поокеј, меѓу другото и зашто другово ионака е недостижно (боље да и’ го брцнеш на коза два пати отколку на Анџелина Џоли еднаш - квантитет си е квантитет:).

Луѓе, па дали сте вие нормални?! Како ви се троши толку многу енергија за меѓусебно навредување?! Што добивате од сето тоа?! Толку многу злоба на едно место, тажно!

Само пет-шест комантари на постов се конструктивни и аргументирано образложени. Самите си се уништуваме, полнејќи си ги сопствените суети, несвесни дека суетата е деструктивна.

Прво, само лош читател може да помисли дека текстот од Хигсов Бозон е дело на Никола Гелевски. Поетиката и на едниот и на другиот е приказна сама за себе.
Второ, го користите овој добронамерен конкурс за да си излечите некои комплекси и фрустрации, и тоа не само лични, туку и пошироко ангажирани.

Книжевната полемика не е битка на суети, туку битка на идеи, знаење, начитаност, информираност, интелигенција, продуховеност, проникливост, луцидност.

Зборувате за пари, 1000 евра... кој ќе ги земе, за што ќе ги потроши? Бидете реални, пари ли се тоа, тоа е само еден неважен симбол на вредноста. Што ќе му се на Гелевски, ви личи ли на некој среброљубец, Ви се молам, смешни сте?! Пазете, не го бранам, и мене многупати ме вади од такт со нихилизмот, но човекот прави нешто во што си верува... мислам дека тоа не ви е забрането ни вам. Најдете достоинствен начин и спротиставете се, не плукајте во празно.

Велите дека расказот од Бозон не е добар... напишете зошто, што е тоа што не ви се допаѓа. Зарем ни малку не чувствувате обзир спрема трудот што некој го вложил да напише книга? Не мора да ви се допаѓа вам, но секогаш важи излитеното „за вкусовите не се спори“. Не верувам дека некој од вас ја прочитал книгата, а ја напаѓате ко да сте ја читале синоќа пред спиење.

Не заборавајте,ова е дебитантска книга, мора да има некои фалинки. Дајте му шанса на авторот, зарем не ја забележувате огромната болка којашто извира од секој негов збор? Се согласувам дека именувањата се непотребни, но книжевноста секогаш експериментира, иновира и шокира. Расказот не е за М.Н., тоа е расказ за лошото во луѓето, за нашето слепило и чмаење, за болката, за смртта, за самобендисаните власти кои го иритираат народот. Не зборувам само за оваа власт, туку за сите и овде и онаму. Задачата на книжевноста е да укажува и да потсетува и не мора тоа секогаш да биде скриено, туку напротив, во итни случаи, и директно, со целосно соголување.

Кажете ми еден македонски автор, освен Венко и Гоце (зборувам за последниве десетина години) за кого сте слушнале, сте го прочитале или макар малку ви разбудил љубопитност. Ги имам прочитано сите книги од едицијата „Новите“ и мислам дека нема ниту една утка. Не се ремек дела, но се почеток на нешто.

Огромен лошотилак има во вас, луѓе... кои и да сте?! :(

Расказите од Вулкански беа ставени во коментарите, меѓу другото, за да укажат дека стилот на Вулкански (Гелевски) нема речиси никаква врска со стилот на Хигсов Бозон, оти навредите и подметнувањата одеа и во таа насока.
До Анонимната: Каков е тој „нихилизам“ на Гелевски? Тоа што се труди, на неколку општествени рамништа (но нек биде и само на рамништето на конкурсов „Новите!“), е нихилизам? Или неговото пишување е нихилизам? Или борбата против лудачкиот режим на Груевски е нихилизам? Или Гелевски е нихилизам зашто сите вие другите не сте нихилизам?!

znaci nikad ne pisuvam na forumi uste pomalku komentari, ic ne me interesira koj pobedil i zasto, karanicive mi bea preporachani, ama 'replikata na kolja' do besvest me iznasmea i malku me nazali. bejbi, 'replikata na kolja', sakam da te chastam pijachka na moj teren!!!

Е се изнасмеав, среќа што фрлив пглед на другата страна од коментарите.
Отишол Цветко кај некоја гатачка и тропнал на врата, а таа прашала:
- Koj e?
А Цветко:
- Ебатe видовитата.
П.С. Упатувам благодарност за конкуросов. Ако не беше тој ќе си ја раздолжував книгата. Вака барем истерав нешто до крај. Во добро ве оставам до некоја наредна прилика. Се надевам дека избранава книгата е добра и се надевам дека во брзо време ќе бидам во можност да ги читам авторите кои имаа испратено ракописи. Секој кој сака да чита а и пишува би се одкажал од своето за да прочита нешто добро. Коментарите против избраната книга ме радуваат затоа што насетувам дека има луѓе кои ќе пишуваат. Не мора сите да бидат отпечатени. Може да читаме и е - книги. А тоа ме радува. 49 е солидна бројка. Колку повеќе писатели се намножат толку повеќе ќе се изостри критичката маса и тогаш ќе можеме да читаме по препорака. Вака читаме што ќе стигнеме со надеж дека ќе ни се исплати потрошеното време.

Почитувани и помалку почитувани читателки и читатели на Окно, сакам да ви разјаснам уште неколку работи од овогодинешниот конкурс „Новите!“.
Сите четири најдобро оценети ракописи (Петар Андоновски, Олгица Станковска, Тина Иванова и Хигсов Бозон) имаа доста слабости. Лично, самиот посакував конечно наградата да ја добие еден роман, оти досега цело време наградата ја добиваа раскази. Годинава Петар Андоновски беше единствениот со колку-толку пристоен роман, ама роман, одново, со низа слабости. Тој роман, барем според мене, беше најсериозниот конкурент на Хигсов Бозон. Откако ги извагавме добрите и лошите страни на сите четири ракописи, сепак претегнаа позитивните аргументи во однос на Хигсов Бозон.
Инаку, сосема сум свесен дека книгата на Бозон има барем исто толку слабости како и другите три. На неколку од тие слабости му укажав на самиот Бозон, во брзаницата да се испечати книгата. Но, моја проценка беше дека тој ракопис имаше малку повеќе добри работи од другите три ракописи. Е сеа, што е добро и позитивно секогаш е прашање на перцепција; во случајов, жестоката ангажираност на текстот на Хигсов Бозон и неговата политизираност мене ми изгледаа како доблест; меѓу другото и зашто живееме во зачмаени времиња и со зачмаени души. Радикализмот на Бозон ми изгледаше позитивен, иако сум свесен дека на многумина тој драстичен стил (башка неуреден, „аљкав“, тоа е несомнено) им е одбивен.
Најпосле, тоа е критериумот на овој конкурс и ова жири. Ние не претендираме да бидеме универзални книжевни арбитри. И ние сме робови на сопствениот вкус и светоглед, како и сите други луѓе. Во Темплум и на Окно, ангажираноста, политизираноста, втурнатоста во светот, каков и да е тој - се доблести. Знам дека истите вредности можат да бидат и оловни кугли на нозете, но во летово 2011 во Македонија - тоа беше мојот и нашиот избор.
Втората работа што сакав да ви ја соопштам, почитувани проследувач(к)и на конкурсот „Новите!“: ова беше мојата последна година на учество. Од 2012 ги напуштам „Новите!“ Досега мислев дека е корисно во жирито да биде и некој малку повозрасен (како мене), чисто од „педагошки“ причини, заради потребата и од поинаква, меѓу другото и генерациски малку поинаква перспектива. Но, денес веќе не сум сигурен во тоа и решив да се повлечам. Тоа мене сигурно ќе ми донесе малку повеќе мир и малку повеќе од толку потребното слободно време, ама се надевам дека таа моја одлука ќе биде добра и за иднината на наградата.
Ви благодарам за паметните коментари и за вниманието:)
Никола Гелевски
претседател на жирито на „Новите!“

WOW!!! Волку рибање одамна немало на порталов. Но и вака демонстрирана стерилност и медиокретизам на мислата, ретко се чита.

Незнам кој ви е курац со ова младите кај нас, младите за нас и слично, или гробар на младата литература, како и да беше. Младите кај нас кои во слободно време ја задоволуваат сопствената потреба за автентичност, исфрлајќи тешки фекалии на хартија, се парадигма за олош од опортунисти кои чекаат прилика да се доберат до најбезбедното место среде просечноста. Медиокритет со диплома, малограѓански празник, што би рекол Миленко Перовиќ, противречни суштества пар екселанс. Нивната егзистенција е контрадикторна, бесмислена, а посебно онаа на амбициозните "автори" од кои ми се гади. Борба за концепт не се пројавува (нити нешто такво ги интересира), но затоа борбата за гратис кафе и центрирање во просечноста е крволочна. Му се допаѓало на некого тоа или не, младите се калта на оваа земја, глина за изработка на марионети (политички, економски , културни), гасеници самоубици- доживувајќи ја секоја промена како напад врз нивниот конформизам, се решаваат да си ги скратат маките. Ризикот е неподнослив, малограѓанството работи, незнаењето и неспосбноста ги урива. Сума сумарум младите (а посебно овие авторишта и зналци кај нас, без никаква политичка и општествена одговорност, она НИКАКВА!) се некаква си бавна назадувачка еволуција (бавна бидејќи сепак некако успеваат да се изебат и да се котат), штетна за малкуте прогресивни, штетна за брзите назадувачи. А што прават за да се задржат на статус кво-то? Се. Се за корка леб, вода и шеќер (пластична чинија мора сами да купат, најчесто верглајќи по штабови на секои пар години). На таква младина јасно е што и пречи кај конкурсов. Кур ги боли за авторот и стилот и сл. Но, 1000-та евра од конкурсот на нечија сметка е веќе нешто друго:леб и вода (и шеќер)на долгорочно.Пред 1000-та евра се е небитно. И ова се чита зад речиси сите коментари погоре. Но не чуди и јасно ми е зошто е така, не ве окривувам во целост иако вината е главно наша.
Како и да не сакав за ова да коментирам, премногу е, но беше погоре напишано следново:

"Никола Гелевски не може да биде гробар, затоа што и да бидеш гробар на нешто значи да имаш некакво влијание и моќ. Никола Гелевски има некакво влијание на Окно, можеби на некоја политичка дебата, на телевизија кога ќе го викнат како противник на позицијата и тоа е се’. Не велам дека тоа е малку, ама велам дека тоа нема многу врска со литературата."

Младите во земјава се истовремено и парадигма за бладачи. Ова не ме изненадува, бидејќи како напишав погоре секоја трансформација им е смртна закана, секој кој се издига над просечноста е причина побрзо да се уништи. Така и Гелевски со Точка,Темплум, Маргина, Новите...
На младата одозгора сакам само да и порачам подобро да пребара на интернет што се направил и какво е влијанието на Гелевски и на оваа група луѓе собрани во Темплум за оваа(во најмала мера ќе земам)скопска културна средина.
Да ти олеснам -импактот на оваа издавачка куќа и поранешниот културен центар Точка врз се она што денес може да се окарактеризира како последно ехо на здравиот разум тука е неспоредливо со било што напревено во доменот на културата (и уметноста и литературата...) од било која друга инстанца во земјава. Од Маргина преку 20/21, Магма, Новите, стотици можеби илјадници културни и уметнички настани, (на кои немаше само шест нови, туку стотици нови) доволно зборуваат за начинот на кој во минатото овие кои ги напаѓате го обликуваа интелектуалното ткиво во земјава. Дел од тоа ткиво денес подржува и работи активно на владеачките интереси, другото се бори некако преку порталов и низа други настани.

За мене лично, Точка (и на двете локации) претставуваше единствено место, единствена опција во овој град, во која можеше да се земе учество во некаков си свет во кој постои грижа за тој свет, и тоа за чудо беше токму светот во тој единствен момент. Беше причина за постојано критичко резонирање и зеркање на "слевањето на хоризонтите". Воедно овој културен центар е заслужен за голем дел од моето интелектуално кредо, а и на моите блиски пријатели, и тоа назад уште од средно образование. Изродите како младата погоре, кои имаат потреба да бараат на интернет за да дознаат кој е овој човек и кои се овие луѓе и колкаво влијание имале во овој град (свашта!!!) и што ја знам, е само пример за дисконтинуитетот настанат во релативно мал временски период на тотално затрупување на критичкото мислење.Благодарение на она што е останото имате можност слободно да се изразите на порталов,без страв од покани за информативни разговори.

Како и да е, не ме чудат ваквите ваши испади. Оние кои не се задоволни со корка леб, вода и шеќер, денес ќе ги плукате. По неколку години, во поинаква констелација, истите вие, на нив ќе им плескате, од истиот порив. Леб, вода и шеќер. Се што има смисла во вашата бесмислена, контрадикторна, малограѓанска егзистенција. Прашина среде облакодери од луѓе.

Коља, долга е раката на Хари Костов!

na samiot sebe ili na drugiot vo sebe pa i ne e bash bitno neli Kolja, chestitiki za aktot i "iskrenoto" otkrivanje preku naslovot... otsekogash si znael "pederski" da igrash

Најверојатно по неговата смрт, долго долго по неговата смрт, кога конечно ќе може да биде откриена големата мудрост и книжевна вредност на Коља (заедно со неговите превратнички квалитети), ќе бидат објавени овие негови мудрости:

Глеаш, дегенче-легенче (за блуеници и гнојни исцедоци)

Бидејќи претпоставувам дека си доволно глуп/а за да не сфатиш зашто твојот фаул е надвор од умот, ќе ти објаснам, кутар створу од дното на клозетската шоља

ДУРИ И ТИЕ 20 СЛОВЕНЦИ ВИШЕ-МАЊЕ СЕ СВЕСНИ ДЕКА СЕ ГОЛИ КУРАЦ ВО ЕВРОПСКАТА ЛИТЕРАТУРА

Незнам кој ви е курац со ова младите кај нас

кој не ги попил ваквиве дебилероси од критичари налик на „критичар“.

Навистина денес го закопавте Коља. Главно во негов стил и со негов тип стратегии. Но, не можам да кажам дека чувствувам какво било сочувство кон него. сето ова си го заслужи од одамна.