Кокошка се сели во потопли краишта

Ма каква кокошка, таа беше кокошкиште;
луѓе плаќаа билети да ја видат на нашето буниште.

Кокошка како ждребе, небаре да се впрегне;
се празнеше дворот кога заминуваше да си легне.

Едно јајце годишно да донесе знаеше;
на поголемка фамилија цела година им траеше.

Со само еден нејзин пердув перници полневме,
во неа сите заедно верувавме и се колневме.

Умееше да кукурика - пророк сред светилиште!
Сите зборуваа: Штета што не оди во училиште.

Беше умна, ма каква пчелка! - кралица:
единствена на светот кокошка - селица.

Замина на југ. И никогаш не се врати.
И никогаш оттаму поздрав не ни прати.

Препев: П. В.