Ѓорѓи Марјановиќ

(...) Го сакав зашто и во знаењето и во ангажманот, дури и во позата, да и во јазикот на кој пееше, имаше нешто што ми импонираше, ме извлекуваше од провинцијата на духот и ми помагаше да ги истресам комплексите со кои ме беше дарувала Македонија како куче вишиците вода.

Македонија успеа да го маргинализира како политичар зашто тој имаше амбиции од Македонија да направи пристојно место за живеење а таа имаше амбиции да се претвори во проститутка за простаци и глупаци.
Каква перверзија.

Гледам во реакциите не се споменува неговото грандиозно дело: преводот на Пруст.

Јас имам многу сериозни забелешки за ниските плафони кои ни ги поставува македонскиот јазик, но во преводот на професорот Марјановиќ се соочив со неверојатните потенцијали на јазикот, тука македонскиот е на едно друго ниво, тоа дело не е само добар превод на Пруст, туку е превод на македонскиот јазик во Пруст.

Нека се одмори малку човекот од Македонија и од нас. (...)

Бранко Тричковски, Фејсбук, 02.04.22.