Три песни за Скопје

Гане Тодоровски

Лирско интервју за Скопје
или: песна за Благоја Попов
(запис од 1969 година)

- За Јустинијан, ти, претседателе,
дали си чул?
- Да. Велат бил алкохолик
и сомнабул!

- На Стар Мост в Скопје
Карпош убиен бил?
- Веројатно. Но тој податок
во „Дневникот“ свој го скрил.

- Типичен херострат
бил генералот Пиколомини?
- Земјотресот од ’63-та
беше поголем, ми се чини.

- Се зборува дека в Скопје
првите досијеа
биле отворени за Ѓорчета Петров
и за владиката Теодосија?

- Што да се прави,
крива е белки традицијата:
за поумните кај нас
првин да узнава полицијата.

- Во „Бутел“ постои
АЛЕЈАТА НА ВЕЛИКАНИТЕ...
Кој ли ги праќа
за таму поканите?

-Оддел за вечноста
нашата општина нема,
но сепак, негде можеби
постои за тоа шема!

- Кому ли в Скопје паметник
да изградиш си презел?
- На оној скопјанец
кредит што не зел.

- Тешко ли е во Скопје
да бидеш и да значиш прв?
- Па... ниедно стебло
не расне без врв!

- А би го менувал ли ти
врвот за корен?
- Би... би!... но, троа псст...!
Тоа е разговор предизборен.

- Благодарам. Благодарам.
Беше беспрекорен.

Од збирката Скопјани, 1981

Блаже Конески

Скопје

Ти што ќе стоиш на Газибаба,
потомче - чуј:
одовде и јас Скопје сум го гледал,
а денот беше пролетен, од тие
кога во меко единство се плетат
свежите линии на крововите
и сека топола е - зелен водоскок.
Со поглед малце премрежен сум бил
(одошто - молчам)
но видовит и јасен.
И знај:
јас сетив дека овој повик мој
е најсмел заграб во иднината,
со твојот дух е преграб, јас би рекол,
и како остра секавица сече
век по век тој,
и вика, клика, рика:
Мисли на мене!

Од збирката Лирски записи

Славко Јаневски

Икар на старо Скопје

Да се сетиме на Парго од Црниче.
Не ќе му крене паметник Скопје.

А и зошто би.

Рамно пред пет децении
со штици од ограбена ограда
со завртки и пердуви
аероплан направи.

Неранимајко,
му се потсмеваа виличави,
лебот за ништо го јадеш.

Тој -
тоа па тоа.
Малоумен умник ко секој сонувач.

Но еден ден го снема
чиниш би сон од клепка распливнат.

Едни - Го затвориле.
Други - Го закопале.
Неграмотниците не знаеја:
лета Парго во височини,
меѓу галаксии
коловози ни постила
лево и десно,
без свиоци.

Од збирката Астропеус, 1980